میخواستم یه مقایسه ای بین جلیلی و قالیباف بکنم تا ببینیم کدوم اصلح ه.

حدس می زنم خیلیا به این خاطر نمیخوان به جلیلی رأی بدید که شبیه احمدی نژاده و میترسند مثل احمدی نژاد بد از آب دربیاد و اینا. به همین خاطر اول جلیلی رو با احمدی نژاد مقایسه میکنم، بعد با قالیباف.

قسمت اول: بررسی ویژگی های احمدی نژاد در جلیلی و قالیباف

بذارید قدم به قدم بریم جلو.
یه گزاره ای مطرح میشه: «نباید به کسی رأی بدیم که مثل احمدی نژاد باشه.»

این جمله ناقصه، چون احمدی نژاد خوبی ها و بدی هایی داره. باید بگیم:

«نباید به کسی رأی بدیم که بدی های احمدی نژاد رو داشته باشه.»

درست؟
نکته‌ی آخر: این را همه بدانند که آنچه ما برای رئیس‌جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی که امروز وجود دارد، منهای ضعفهائی که وجود دارد. این را همه توجه کنند؛ رئیس‌جمهورِ هر دوره‌ای باید امتیازات کسبی و ممکن‌‌الحصول رئیس‌جمهور قبلی را داشته باشد، ضعفهای او را نداشته باشد. هر کسی بالاخره نقاط قوّتی دارد و نقاط ضعفی دارد. رؤسای جمهور ــ چه رئیس‌جمهور امروز، چه رئیس‌جمهور فردا ــ نقاط قوّتی دارند و نقاط ضعفی هم دارند. همه‌ی ما همین جوریم؛ نقاط قوّتی داریم، نقاط ضعفی داریم. آن چیزهائی که امروز برای دولت و برای رئیس‌جمهور نقاط قوّت محسوب میشود، اینها باید در رئیس‌جمهور بعدی وجود داشته‌ باشد، اینها را باید در خود تأمین کند؛ آن چیزهائی که امروز نقاط ضعف شناخته میشود ــ که ممکن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید ــ این نقاط ضعف را باید از خود دور کند. یعنی ما در سلسله‌‌ی دولتهائی که پشت سر هم می‌آیند، باید رو به پیشرفت باشیم، رو به تعالی و تکامل باشیم، تدریجاً بهترینهای خودمان را بفرستیم؛ (بیانات در حرم مطهر رضوی ۱۳۹۲/۰۱/۰۱)

حالا ببینیم:

1. نقاط قوت و ضعف احمدی نژاد و دولتش چی بود؟

2. هر کدوم از نقاط قوت و ضعف توی جلیلی هست یا نه؟

نقاط قوت:

• عدالت محوری
• ساده زیستی
• توجه به مناطق محروم
• روحیه استکبارستیزی
• شجاعت در کارهای بزرگ(هدفمندی، سهمیه بندی بنزین و...)
• پرکاری و تلاش بسیار

نقاط ضعف:

• عدم مشورت پذیری
• نگاه پروژه محور
• فکر میکرد مدیریت کشور همانند مدیریت شهرداری فقط در سطحی بزرگتراست و میتوان با مدیریت پروژه ها کشور را توسعه داد. این نگاه بود که منجر به تورم مزمن و بالا در کشور شد.
• نگاه مهندسی و نبود نگاه تمدنی و فرهنگی به مسائل کشور
• حاشیه سازی در مسائل کشور
• عدم تبعیت از ولی فقیه
• بعضی بی تدبیری ها در سیاست خارجی

حالا بررسی این نقاط توی جلیلی. قالیباف هم بهش اضافه می کنم:

• عدالت محوری: جلیلی و قالیباف هر دو دارند.
  
• ساده زیستی: جلیلی داره. قالیباف نداره. جلیلی حتی این قدر ساده زیسته که نماز جمعه ها رو با پسرش بدون محافظ بین مردم میره. خیلی بهش اصرار کردند دیگه یه راننده گرفته. همایش دیروز قالیباف و جلیلی رو مقایسه کنیم، جلیلی با یه موتور اومد (ماشینش در حالت عادی پرایده)، قالیباف سوار یه ماشین لوکس سقف بازشو به مردم دست تکون میداد. نکته این که این رفتار جلیلی هم از چندین سال پیش داره و ربطی به انتخابات الان نداره که بخواد تظاهر کنه.
  
• توجه به مناطق محروم: جلیلی و قالیباف هر دو دارند.
  
• روحیه استکبارستیزی: جلیلی بیشتر از قالیباف داره. در مورد جلیلی نیازی به توضیح نیست. اما در مورد قالیباف شک هست. چون توی برنامه هاش آورده «نباید تصویر برخورد ما چالش قدرت هژمون باشد»، در حالی که ما نگاه هژمون را قبول نداریم و این اصل سیاست خارجی ماست. ما در چالش با نظامی هستیم که امروز میخواد به زور خودش رو حاکم کنه.
• شجاعت در کارهای بزرگ(هدفمندی، سهمیه بندی بنزین و...): هر دو دارند. جلیلی توی سابقه اش هست 17 نفر از سفرایی که دارای پرونده فساد مالی بودند اخراج کرد. قالیباف هم اونجور که خودش میگفت پروژه های بزرگی رو تو شهردای انجام داده که هر کسی زیر بارش نمیرفته.
  
• پرکاری و تلاش بسیار: هر دو دارند. هم قالیباف پرکاره. هم جلیلی تقریباً 5-6 ساعت در روز میخوابه. خیلی از جلسات شورای امنیت ساعت 6-7 صبح برگزار میشه.
  

• عدم مشورت پذیری: جلیلی و قالیباف هیچ کدوم ندارند. در مورد جلیلی به نا حق این شبهه رو مطرح می کنند. خود کسایی که با جلیلی تو شورای عالی امنیت کار می کردند، نحوه مدیریت جلیلی، رو کارشناسی محور و مشورت پذیر میدونند. این رو چند نفر توی مصاحبه شون گفتند که وزیرا توی این دوره شورای عالی امنیت وقتی به جلسه دعوت میشدند با اشتیاق همه حاضر میشدند، در حالی که توی دوره های قبلی شاید بعضیا حاضر نمی شدند، چون میدونستند جلیلی جلسه رو خوب مدیریت میکنه و از نظرای همه استفاده میکنه.
  
• نگاه پروژه محور: به وضوح قالیباف بیشتر از جلیلی داره. کارای شهرداری بیشتر از جنس پروژه های عمرانیه. اگه بنا به پروژه های عمرانی بود که احمدی نژاد اسطوره پروژه های عمرانی بود، چه قدر تو سفرهای استانی پروژه های عمرانی انجام شد و خوب هم بود. ولی مشکل اقتصاد کشور، الان کلانه، توی ساختار اقتصادی و مسائل تورم و ارز و بازار و تولید و عرضه و تقاضا و اقتصاد مقاومتی و ایناست! واقعاً سابقه ای از قالیباف توی این زمینه ندیدم. ولی جلیلی به واسطه کاری که توی شورای عالی امنیت داره و این شورا نهاد «مدیریت بحران» نظام هست و شامل همه بحران های اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی میشه. اشراف به همه این حوزه ها داره. چند تا از کاراش رو جلوتر بحث میکنم.
  
• فکر میکرد مدیریت کشور همانند مدیریت شهرداری فقط در سطحی بزرگتر است و میتوان با مدیریت پروژه ها کشور را توسعه داد. این نگاه بود که منجر به تورم مزمن و بالا در کشور شد. : جلیلی نداره. نمیگم قالیباف داره، ولی مطمئن نیستم نداشته باشه، توی مستندش هم تنها چیزی که دیدم اتکا به همین پروژه های عمرانی بود، هی تصاویر اینا رو فقط نشون میداد. انگار قراره با اینا مشکل اقتصاد حل بشه! ولی اقلا میشه گفت بیشتر از جلیلی مستعد این نقطه ضعفه.
  
• نگاه مهندسی و نبود نگاه تمدنی و فرهنگی به مسائل کشور: باز هم جلیلی نداره. قالیباف هم شاید نداشته باشه، ولی بیشتر از جلیلی مستعدش هست.
  
• حاشیه سازی در مسائل کشور: هیچ کدوم ندارند. جلیلی آدم بی حاشیه و بااخلاقی هست. این رو هر آدم منصفی اعتراف می کنه.
  
• عدم تبعیت از ولی فقیه: هیچ کدوم ندارند.
• بعضی بی تدبیری ها در سیاست خارجی: جلیلی نداره. تو این مدتی که عمده کارش سیاست خارجه بوده خوب محک خورده. هیچ وقت آتویی مثل هلوکاست و ... به دشمن نداد. اگه داده بود همه جا رسانه ها رو پر می کردند. کار رو با اصول جلو برده. قالیباف هم به نظر میرسه نداره.
  

قسمت دوم: مقایسه مدیریت این دو نفر

حالا جزئی تر بریم سر مقایسه جلیلی و قالیباف:

گزاره که مطرح می کنند اینه: «قالیباف سابقه اجرایی داره، ولی جلیلی نداره».

درسته، ولی ناقصه چون:

1. رئیس جمهوری لازم نیست «نیروی اجرایی کف کار» باشه، بلکه باید «مدیر اجرایی کلان» باشه. اون وزیره که لازمه شخصیتی مثل قالیباف داشته باشه.

2. جلیلی تجربه مدیریت داشته، اونم «مدیریت بحران» که سخت ترین نوع مدیریته. چون توی مدیریت سنتی همه چیز طبق برنامه و بودجه و پیش بینی شده پیش میره، ولی مدیریت بحران باید دارای خلاقیت و تصمیم گیری در مواقع حساس باشه. شورای عالی امنیت نهاد «مدیریت بحران» هست. همه بحران های اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی، ... .

3. همون طور که گفتم «اقتصاد» یکی از موضوع های کار شورای امنیت ملی ه و ایشون اشراف خوبی بر اقتصاد کلان دارند. برای مثال بعضی از کارای مفید اقتصادی که توی شورای امنیت در زمان جلیلی انجام شده رو میارم:

الف. تقریبا متمرکزترین و اصلیترین نهاد پیگیری بحثهای تحریم در کشور، شورای عالی امنیت و دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی است. نهادهای دیگر کمک دهنده و یاری دهنده این مرکزند. «ستاد تدابیر ویژه ی اقتصادی» از حدود 6 سال قبل (با ورود جلیلی) با مصوبه شورای عالی امنیت ملی تأسیس شده و بحثهای مربوط به تحریم‌های اقتصادی در این ستاد پیگیری و ابلاغ و نهایتا به هیئت قانون بدل می شود. در مورد عملکرد در بحث تحریم ها، چون این مسائل رسانه ای نمی شود، تنها کسانی که از نزدیک در کارند و حجم فشارها و خطرات و تهدیدات را متوجه هستند، می توانند تشخیص بدهند که چند درصد از فشارها رفع شده و چنددرصدش هم اثرگذار بوده و آسیب رسانده.

ب. یکی از پروژه های بزرگ دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی «معوقات بانکی و رابطه آن با تورم» بود که خطر پیش روی سیستم بانکی کشور را تحلیل و گوشزد کرد. هشدار داد که حجم معوقات بانکی بالا رفته و این باید مدیریت بشود. بحث بر سر معوقات بانکی بود که دبیر شورا بصورت مستقیم در این مورد ورود کرد. بانک مرکزی دچار بحران و یک مسئله بزرگ شده بود. چهره های مختلف سیاسی، شرکتهای بزرگ دولتی و تیپهای مختلفی بودند که بالاخره حجم زیادی از معوقات متعلق به اینها بود. کار خیلی سنگینی بود. بنابراین به نوعی حمایت حاکمیتی و تخصصی و پشتوانه ی شورای عالی امنیت ملی در این موضوع به کمک بانک مرکزی آمد و توانست با محوریت خود بانک مرکزی بحث را جلو ببرد.

ج. رابطه با تورم: یکی از دلایلی که شورا به این مسأله ورود کرد بخاطر بحث «تورم» بود. چون حجم  نقدینگی بالا رفته بود و یکی از دلایل افزایش حجم نقدینگی بخاطر این بود که پولهای زیادی از بانک، بعنوان وامهای بانکی رفته بود و برنگشته بود. و بایستی این پول ها برگرد تا در تولید و اشتغال سرمایه گذاری شود. اگر این پول ها صرفا خرج شود و به تولید نرسیده باشد یعنی اینکه شما نقدینگی را افزایش داده اید با دادن وام های بانکی بدون اینکه تولیدی در اقتصاد صورت پذیرفته باشد. تاکید چندباره او بر اینکه «۶ نفر به اندازه یارانه همه مردم ایران به بانک‌ها بدهکارند» در همین راستاست.

د. دکتر جلیلی در پرونده خود هم برخورد با فساد مالی به صورت مصداقی دارد و هم به صورت ساختاری. هم موضوع ۳۰۰۰ میلیاردی را پیگیری کردند و حداقل ۱۵ جلسه شورا را به آن اختصاص دادند و هم اینکه در اصلاح آن به راه حل رسیدند. هم پرتال جامع ارزی طراحی کردند و مواردی از مفسدین را پیگیری کردند. (مشروح در خبرگزاری تسنیم)

البته قالیباف «مدیریت پروژه» بهتری از جلیلی داره. این خصوصیت تو بعضی کارا میتونه مزیت قالیباف نسبت به جلیلی محسوب بشه. این که پروژه رو سر موقع تحویل بده. ولی اینم در نظر داشته باشیم که:
1. اکثر مشکلات اصلی و کلان ما از جنس پروژه اجرایی نیست.
2. این فقط شخص رئیس جمهور نیست که قراره پروژه رو سر موقع تحویل بده، بلکه تیم اقتصادی یا وزارتیش هست.

قسمت سوم: ضعف ها

ضعف های جلیلی:

1. یه مقدار نسبت به قالیباف «مدیریت پروژه» ضعیف تری داره.

2. یه مقدار شاید مشورت پذیریش کمتر از قالیباف باشه. دلیل محکمی برای این موضوع ندارم. یه مقدار هم غُد بودنش (اگه اشتباه املایی نداشته باشم!) بده. تنها نمونه ای که دیدم این بود که توی مناظره حرف باطل همراه با حق رو بهش می گفتن، در کنار این که قسمت باطلش رو رد میکرد، قسمت حقش رو قبول نمی کرد. البته کار اصلی رو که رد اصل حرف که باطل بود، درست انجام میداد.

ضعف های قالیباف:

1. قالیباف و مجموعه شهرداری توی انتخابات مجلس از بیت المال برای تبلیغات جبهه متحد استفاده کردند! عکسا و فیلماش رو دیدم. ایشون تو مستندش میگه میخواستند جمع کنند. در حالی که مرتب روی وانت چیده شده بود. در ضمن توی صفحه نمایش خودپردازهای بلیت مترو هم دیدم. این رو دیگه نمیتونه جواب بده! در مورد تبلیغات ریاست جمهوری چون اطلاعی ندارم حرفی نمی زنم. ولی اقلا چیزی که میشه گفت اینه که توی تبلیغات خیلیییی ریخت و پاش داره! واقعاً با معیارهای دینی مون نمیخونه! الان بنرهای شهرداری توی خیابونها به فاصله هر 10 متر یکی قالیباف هست! پوسترای کاغذیش هم فله ای رو زمین ریخته! نامزدای دیگه این طور نیستند! واقعاً این چند روز تو خیابون میرفتم تأسف میخوردم!
نکته‌ى دیگر این است که رفتار داوطلبان در ریخت‌وپاش و خرج و تبلیغاتِ زیاد از اندازه‌ى لازم میتواند ماها و آحاد مردم را نسبت به آنچه که بعداً پیش خواهد آمد، آگاه و هشیار و بیدار کند. آن کسى که یا از بیت‌المال هزینه میکند، یا از پول مشتبه به حرامِ بعضى‌ها استفاده میکند، نمیتواند اطمینان مردم را جلب کند؛ به این چیزها خیلى باید توجه کرد. (بیانات در دانشگاه امام حسین علیه‌السلام ۱۳۹۲/۰۳/۰۶)

2. عقیده اش در سیاست خارجی مشکل داره که بالا گفتم.

3. وضعیت فرهنگی افتضاح که در شهرداری درست کرده بود، از جشن های ناجور تا فرهنگسراها. به طور کلی ایشون دید فرهنگی ندارند! حداکثر دید فرهنگی ایشون اینه که دولت خوب کار کنه، بعد مردم بهش اعتماد پیدا کنند، بعد فرهنگ اسلام همه جا متصاعد میشه و دنیا میشه گلستان! به طور قطع میدونم با اومدنش همون سیاست فرهنگی تو دولت های قبل بوده ادامه پیدا میکنه.

4. حرفای متناقض زیاد داره! 25 خرداد میگه شهرداری ارزیابی کرده چند میلیون نفر بودن (یه آماری، دقیقاً یادم نیست) که کلی غربی ها و ضدانقلاب از این جمله استفاده می کنند! نمیگم این آمار درست نیست، ولی این حرف ایشون تو اون موقعیت زمانی به ضرر جبهه حق بود! تو جمع دانشگاهیا دوز روشنفکریش رو زیاد میکنه، میگه من اون موقع گفتم 25 خرداد چند میلیون اومدند و من حرف حق رو میزنم و من حکم تیر رو تو کوی دانشگاه قبول نکردم و ... که براش سوت و کف بزنن! بعد توی جمع بسیجیا و مسجدیا میگه از برخورد با فتنه و فتنه گرا میگه! اگه راست میگی حرف اول رو تو جمع دوم بگو، حرف دوم رو تو جمع اول! بی بصیرتی خودش و مجموعه اش رو توی ویژه نامه عید 89 همشهری نشون داد که نوشته بود الان باید هر دو طرف کوتاه بیان، در حالی که اون موقع دیگه طرف دعوا احمدی نژاد نبود! دعوا بین موسوی و نظام بود! کدوم دو طرف کوتاه بیان؟! با فتنه آشنا هستید. هم تو جبهه حق، حق هست، هم تو جبهه باطل. آقای قالیباف کاری که کرد این بود که حق توی جبهه باطل رو به اندازه حق توی جبهه حق بزرگ کرد!

5. از 2 سال پیش به این نتیجه رسیده که میخواد نامزد شه و شروع کرده به فعالیت! واقعاً تو فرهنگ اسلامی این تصمیم چه معنایی داره؟ چه طور از 2 سال پیش که هنوز معلوم نیست کیا نامزد میشن به این نتیجه رسیده که کسی بهتر از خودش نیست و احساس تکلیف کرده؟

6. ایشون اگه معنای تکنوکراسی رو میدونست، با افتخار نمی گفت من تکنوکراتم که بعد که گندش دربیاد بگه نه، منظورم استفاده از تکنیک برای اهداف الهی ه! معلومه که پشتوانه فکری درست حسابی ای ندارند! توی کتابش با افتخار از تکنوکراسی و مبانیش صحبت می کنه. در خوشبین ترین حالت، تکنوکراسی رو به معنی «استفاده از تکنیک» میدونه که این قدر بی اطلاعی هم بده!

7. ساده زیست نیست. از همون تیپ مدیرای یقه سفید دوران سازندگی و اصلاحاته. اگه الان به برکت دولت های قبلی جو عدالت و سفرهای استانی نیفتاده بود، عمراً از این حرفا میزد. ضمن این که دیدید سال 84 به هیچ وجه از این حرفا نمیزد و الان با توجه به جو غالب میگه این کارا رو ادامه میده (خیلی هم خوبه، دستشم درد نکنه ادامه میده).

در آخر بگم این مطلب رو بیشتر ناظر به حرف های رایج در بین مردم و رسانه ها نوشتم و به طور ریشه ای و گفتمانی جلیلی و قالیباف رو با شرایط امروز و مطالبات رهبری از رئیس جمهور مطابقت ندادم. مگه نه به نظرم اون طوری دلایل بهتری پیدا میشد که جلیلی اصلح هست.