دفتر بی‌معنی

بعد از بحث های پیش آمده در مورد پرونده هسته ای و دعوای روحانی - جلیلی، یا به عقیده دیگری سازش - مقاومت، این سؤال در ذهن بعضی پیش آمد که چه طور می شود رهبر دو موضع گیری متناقض در مورد عملکرد مذاکرات زمان آقای روحانی دارد؟! یکی در مستند جلیلی پخش می شود، آن یکی در مستند روحانی و هر دو درست اند! یک بار همه صحبت های آقا را کنار هم قرار دادم و دیدم اگر جامع نگاه کنیم، تناقضی وجود ندارد. خواهشاً با دقت بخوانید:

۱۳۸۲/۰۸/۱۱ بیانات در دیدار کارگزاران نظام‌

«کارى که مسؤولان کردند، کار درستى بود. با تدبیر و بدون پذیرش تسلیم و قبول حرف زور انجام شد تا توطئه‌اى که از طرف امریکاییها و صهیونیستها علیه جمهورى اسلامى طرّاحى شده بود، شکسته شود. البته این آغازِ قضیه است و کار تمام نشده است. اگر ادامه این کار به همین روالى که تاکنون طرّاحى شده، ادامه پیدا کند، هیچ ایرادى ندارد؛ اما اگر قرار باشد دشمنان یا مراکز قدرت، فزون‌خواهى کنند و سنگر به سنگر جلو بیایند و ما هم عقب‌نشینى کنیم، این مى‌شود تسلیم، که به هیچ‌وجه درست نیست و اجازه چنین کارى هم داده نخواهد شد.
به نظر بنده هر دو نوع نظریه‌اى که درباره مذاکراتِ انجام گرفته وجود دارد، غیر منطبقِ با واقع است. یک طرز فکر این است که افراد مؤمن و غیور ما تصوّر مى‌کنند دولت تسلیم شد، که باید گفت این‌طور نیست و هیچ تسلیمى تا این‌جا وجود نداشته است. این یک حرکت سیاسى و کار دیپلماسى است. طرز فکر دیگر که در نقطه مقابلِ طرز فکر اوّلى است، این است که عدّه‌اى خیال مى‌کنند دیگر نباید معطّل کرد و هرچه آنها مى‌خواستند باید داد تا مبادا بهانه‌گیرى کنند! این هم درست نیست و دستپاچه شدن است. از طرف دیگر، این تفکّر هم که عدّه‌اى از دشمنان جمهورى اسلامى دارند و خیال مى‌کنند که دیگر قلّاب در دهان جمهورى اسلامى گیر کرده و چاره‌اى ندارد، درست نیست؛ نخیر، این طرز فکر هم خوش خیالى و خیال خام است.
...
الان مسؤولان محترم، کارِ مقدّماتى انجام داده‌اند. آنچه که تاکنون مسؤولان محترم - چه آقاى دکتر روحانى و چه آقاى رئیس‌جمهور و مسؤولان دیگر - حقیقتاً زحمت کشیدند، این است که با دقّت و ملاحظه جوانب، کار کرده‌اند و حواسشان جمع است که کارى برخلاف مبانى و اصول انجام نگیرد. بنده هم مطّلع هستم و هرجا احساس کنم که برخلاف ضوابط، اهداف و عزّت ملى و جهتگیرىِ نظام اسلامى کارى انجام مى‌گیرد، مطمئنّاً نخواهم گذاشت و جلوش را مى‌گیرم. البته تاکنون چنین مسأله‌اى پیش نیامده و به فضل الهى امیدواریم بعد از این هم بتوانند با همه جهات، این کار را پیش ببرند.»

[تا اینجا برای این که حسن نیت نشون داده بشه پروتکل الحاقی رو پذیرفتیم، و حالا باید طبق توافقنامه، اونا به تعهدات شون عمل کنند. از این جا به بعد رهبر میگند عقب نشینی بیشتر نباید انجام بشه، و باید منتظر اونا باشیم، اگه اونا عمل نکردند، پیشروی کنیم. ولی می بینیم که دوباره چند مرحله عقب نشینی کردیم، مثل تعلیق مونتاژ، قطعات، غنی سازی، ... ]

۱۳۸۴/۰۷/۲۹ بیانات در خطبه‌‌هاى نماز جمعه‌ى تهران‌‌:

«کارى که در کشور در این زمینه - چه در چالش بین‌المللىِ مربوط به کار هسته‌یى، چه در خود کار هسته‌یى - دارد انجام مى‌گیرد، کارى است که با حکمت و مشورت دارد انجام مى‌گیرد؛ این را ملت ایران بدانند. گاهى اظهار نگرانى مى‌شود که نبادا کارِ غیرمدبرانه‌یى انجام بگیرد؛ نبادا تصمیمات فردى گرفته بشود؛ نه، قضیه این‌جور نیست. خوشبختانه مسؤولان کشور در این مسأله هم‌رأى و هم‌فکرند؛ کار با مشورت، با تدبیر - از اول و در این دو سال و اندى هم همین‌جور بوده است - و با فکر جمعى انجام گرفته است و پیشرفت کرده‌ایم. بعد از این هم همین‌جور خواهد بود. افرادى مردم را نترسانند که ممکن است کار بى‌مشورت باشد، عجولانه باشد؛ نه، نخیر؛ کار دارد درست با حکمت و همه جانبه، با توجه به جوانب گوناگون، پیش مى‌رود.»

[دقت کنید به طور کلی گفته میشه کار داره با مشورت انجام میشه. اشاره ای نمیکنه که عقب نشینی بیش از اندازه داره میشه یا نه، صرفا میگه کار داره با مشورت انجام میشه. کلا رهبر از هر مسئولی که سر کار باشه، تا وقتی که اشتباهش قابل چشم پوشی باشه، حمایت میکنه، و تذکراتش رو خصوصی بهشون میده. مثل حمایتهایی که از هاشمی و خاتمی و احمدی نژاد می کردند.]

۱۳۸۶/۱۰/۱۳ بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه‌هاى استان یزد:

«هى فشار آوردند که باید این را تعطیل کنید، باید آن را تعطیل کنید، باید آن را تعطیل کنید. رسیدند به کارخانه‌ى یو.سى.اف اصفهان، گفتند: این را هم باید تعطیل کنید. آن مقدمات اوّلى است. بنده آن وقت به مسئولین گفتم که اگر این حرف را گوش کردید، فردا خواهند گفت باید معادن اورانیوم را هم که توى این کشور هست، کلاً یک‌جا جمع کنید بدهید به ما، تا خاطرجمع شویم که شما نمیخواهید بمب اتم بسازید!
این فرایند عقب‌نشینى البته براى ما یک فایده‌اى داشت - بى‌فایده نبود این عقب‌نشینى‌ها - فایده‌اش این بود که هم خودمان وعده‌ها و حرفهاى رقباى اروپائى و غربى را تجربه کردیم، هم افکار عمومى دنیا تجربه کرد. امروز هر کس به ما میگوید آقا تعلیق موقت بکنید، ما میگوئیم تعلیق موقت را که یک بار کردیم؛ دو سال! دو سال تعلیق موقت کردیم. فایده‌اش چه شد؟ اول گفتند موقت تعلیق کنید، گفتند تعلیق داوطلبانه بکنید؛ ما هم به خیال موقت و به خیال داوطلبانه، تعلیق کردیم. بعد هر وقت اسم از برداشتن تعلیق آمد، یک قرشمال بازى‌اى در سطح دنیا درست کردند - در سطح مطبوعات و رسانه‌ها و محافل سیاسى - واى، داد، داد، ایران میخواهد تعلیق را بشکند! تعلیق شد یک امر مقدس که ایران اصلاً حق ندارد نزدیکش برود! ما این را تجربه کرده‌ایم؛ دیگر، تجربه‌ى جدیدى نیست. آخرش هم گفتند: این تعلیق موقت کافى نیست؛ اصلاً باید بکلى بساط اتمى را جمع کنید. همین اروپائى‌ها که میگفتند شش ماه تعلیق کنید، وقتى این کار را کردیم، گفتند بایستى جمع کنید! این فرایند عقب‌نشینى، این فایده را براى ما داشت؛ هم براى خود ما تجربه شد، هم براى افکار عمومى دنیا تجربه شد. لیکن عقب‌نشینى بود دیگر؛ عقب‌نشینى کردند.
من همان وقت هم در جلسه‌ى مسئولین - که از تلویزیون پخش شد - گفتم اگر چنانچه بخواهند به این روند مطالبه‌ى پى‌درپى ادامه بدهند، بنده خودم وارد میدان میشوم؛ همین کار را هم کردم. [منظور همان جلسه 82/8/11 ه که بالا می بینید. حالا می فهمید اون جمله قرمز تو بند اول چه قدر مهمه. ولی آقای روحانی متأسفانه فقط جمله قبلیش رو گفتند و به اون اشاره ای نکردند!] بنده گفتم که بایستى این روند عقب‌نشینى متوقف شود و تبدیل بشود به روند پیشروى، و اولین قدمش هم باید در همان دولتى انجام بگیرد که این عقب‌نشینى در آن دولت انجام گرفته بود؛ و همین کار هم شد. در زمان دولت قبل، اولین قدم به سمت پیشرفت برداشته شد؛ تصمیم گرفته شد که کارخانه‌ى یو.سى.اف اصفهان راه‌اندازى شود، و راه‌اندازى هم شد، و دنبالش هم بحمداللَّه این پیشرفتهاى بعدى است تا امروز.»

[می بینید که آقا تذکراتش رو خصوصی به شورای امنیت و دولت داده و اونا هم دیگه اشتباهات شون رو ادامه ندادند. ولی این موضوع را آقا 2 سال بعد داره برای عموم میگه، چون تشخیص داده اون موقع به صلاح نبوده.]